سرزمینم ایران این مادر جاویدان

این شیر پهلوان خفته چون آتشفشان ژیان

از پاسارگاد تا گیلان شاخاب به پارس تا مازندران

پهلوانان کردان مردان و زنان زاهدان

اسیر در چنگال دیوان و یوق اهریمنان

زن،زندگی، آزادی … مرد، میهن، آبادی

سپنتای جان او آبیاری کرد خاک هیرکان

دستان یکدگر گیریم ز آذربان تا یل سیستان

بیدار کنیم این شیر تا بدرد تن افعیان

پردیس کنیم دوباره ایران

هر یک پری از بال سیمرغ پر کنیم ز نور این جهان

آینده ای ز نور مهر بر گیسوی خورشید آسمان

ایران

زن،زندگی، آزادی … مرد، میهن، آبادی