با این‌که گلوله هم‌بستر چشم است

هنگام عزا نیست، هنگامه‌ی خشم است

از تخت شکنجه، از گوشه‌ی زندان

از چوبه‌ی اعدام، ما را نهراسان

روییده ز خون، خشم، هرگوشه‌ی این خاک

پایان تو این‌ است ای هرزه‌ی سفاک

در بند کشیمت، بُریم صدایت

گیریم تقاص یک عمر جنایت

آن‌جا که طنابت بر گردنش آمد

یک مادر و آهش، آتش به جهان زد

ای وای از این بغض، ای وای از این آه

برخاسته از جای، یک ملت خون‌خواه

روییده ز خون، خشم، هرگوشه‌ی این خاک

پایان تو این‌ است ای هرزه‌ی سفاک

در بند کشیمت، بُریم صدایت

گیریم تقاص یک عمر جنایت