به خاک سرخ ایران قسم
به عصمت این عصیان قسم
به اشک کُرد از بغض بلوچ
به غیرت هم‌رزمان قسم
که می‌دمد سپیده‌دم
دوباره بر فراز ایران من
چو بشکند طلسم شب
دوباره می‌شود وطن، این وطن
قسم به دریای اشک و خون
به جوشش سیلاب درون
قسم به بغض بگشوده‌راه
به نعره‌های خشم و جنون
که روز نو چو بر دمد
ز دیو شوم شب نماند نشان
که بشکفد به باغ ما
شکوفه های سرخ صد ارغوان
آزادی!
به پای عهد با تو بسته می‌مانم
تورا به گوش شهر خسته می‌خوانم
که از تو پشت شب شکسته، می‌دانم
آزادی!
به نای پاره‌ات صدا کردیم
ما دیگر ز راه رفته بر‌نمی‌گردیم
که این شفق،
یادگار از عاشقان خفته در خون می‌ماند
به خاک سرخ ایران قسم...
