صد ساله انگار ندیدمت

تقصیر تو نبود ولی که چشات بسته شد

هر روز مُردن عادت جدیدمه

ببین صورتمو چقدر شکسته شد

هر جا رو گشتم نبودی تو

ببین روزای زندگیمو که تیره شد

نمی‌دونی چه دردی داره

آدم از دست بده بهترین رفیقشو

آی روزگار نامرد، چی‌کار کردی با من

چه‌جوری وایسم رو پام من

آی روزگار بی‌رحم، دوباره زدی زخمم

دیگه تهِ تهِ راهم

همه‌جا واسه من بوی تو رو می‌ده

لعنت به آسمونی که تو رو چیده

دل من پَر می‌زنه واسه دیدن تو

ساعتم لجه باهام، مگه جلو می‌ره

هر جا رو پا می‌ذارم هستی سر راهم

صداتو میشنوم، حرف می‌زنی با من

هنوزم نشده باورم، هنوز گیجم

تکونم بده، بیا بهم بگو خوابم