لو كنت اتعافيت على نفسى شوية

كنت هطق ف ايديا ( طق ف ايديا )

كرسى اعتراف وع الداير

الضيق مش واكل

بصيلى ف عنيا ( بصى لعنيا )

كنت فاكر انى المفروض افرح

م الهم دا اتخلص

الروح بتتملص

مع كلمة ازيك

والقلب بيتشرح

يتفرج ع المسرح

كله مزيف

كله بيستنى الوقعة على نار

ايه اللى استدعى اعيط ع الحوار

كله ف زبالتى كله ملحوظات

كنت exited وبقيت no one

سورى اصل المود دا قالب والمخ فاصل

ف بالتالى مش عارف اتواصل

اهو دا اللى صار

كان دا اللى ناقص

دا اللى ناقص

قفلنا الباب على كدا

منعنا دخول الهوى من تانى

ما الطبيعى إن الأفئدة

ليوم ما تموت هتعانى

كل اللى عملته ف نفسى غير انسانى

روح لغيرى انسانى

ف لحظة تلاقى الكل اختفى

الدنيا اديتنى اكبر قفا

كنت فاكر انى هوصل

عشان شاطر ف المدرسة

كان فى فاضل بس اتردم

كان فى سبب بس انعدم

عشنا وشوفنا دى كت مدعكة

عشنا وشوفنا العجب

لو عشت ناسك إجبارى أضر ناسى

مفيش شيء مقاسى مش هتماسك

ف دماغى ضلمة واجب انى افلتر

قاعد هون بخدر وعن حلمى بتنازل

عن حلمى بتنازل

وانا راحتى ف النازل

كفاية مش قادر

عن حلمى بتنازل