لما رميت الشبك طلع الشبك خالى اش يعمل الى اتشبك ف الحب يا غالى
ليل ليل
هحكى الحكايه كلها وهقولها والله الغنى
الحب مهما تعملو لافي فقير ولا غنى
كان ف ولد ملوش بلد غير عين حبيبتو المخلصه
فلاح وغاوى بيقول غناوى وبيلعلب الخيل والعصى
قام الولد لم البلد وراح لبوها فى المسى يطلب ايديها وينول مراده ويكتب كتابو تانى مسى
قالو ابوها مهرها غالى اوى تشوف معاه الويل والاسى
قالو ياعمى متزودش همى الحب ازاى يتنسى
قااااااالوووو ابوهامهرها غالى اوى تشوف معاه الويل والاسى
قالو ياعمى متزودش همى الحب ازاى يتنسى
خرج الولد بره البلد يشق فى بلاد ربنا يتعب ويشقى لاكنو عارف انو المعيين ده ربنا
خرج الولد بره البلد يشق فى بلاد ربنا
يتعب ويشقى لاكنو عارف انه المعين ده ربنا
رجع الولد تانى البلد ومعاه ناس من الخير من الخير مدى
الكل وسع للولد فرحان وراجع بالمدى
حبيبتو فرحت بيه اوى ما الحب كان بينهم اوى
رجع الولد نفس المكان لخواته واصحابه والجيران وشاف كمان حبو الى كان بدر وتمام زى القمر
طلب ايديها من زمان والمهر كان قلوب صدى
ابوها قالو لينا الشرف والحكم له ف الحال صدر
فرح الولد وعمر بيوت وعاش ف البلد
من غير حسود والفرح بقى ملوش حدود
والكل فرح ف البلد
ادى الحكايه كلها قولتها والله الغنى
والحب مهمى تعملو لا فى فقير ولا غنى
وادى الحكايه كلها حكتها والله الغنى
والحب ولا فى فقير ولا غنى
