كنت وحيد وفضلت لوحدى جوه اوضتى
، حتى اللى قولت اخواتى باعوا فجاة محدش جمبى. وانا مش بيدى اتعشم فيهم والكل كان مخبى، الف وش سواد قلوب وشيطانى منهم حذرنى. انسى اللى فات العن وجودهم دول ملاعين
، مش بشر ولا ملايكة دول شياطين ومنافقين. اكتم احزانك جوه منك محدش سر ليك، بيرهم مخروم سرب سرك وبتتعاير بيه. والكل خمك
ورغم كده فضلت واقف، كذبوا ف مشيوا وعابوا عارفين الليل جبل ثابت. وانا مش فايق من جوايا حقيقى الف صراع، ثابت من برا وجوه عقلى دايما فى انهيار. وهى زى الباقى وكانت اول شخص داس، يا بنت الناس منتيش اميرة حبك مكنش بلاش. صاقفة للشاطرة قلبى رهان ومعاها غرقا
