كان زمان .. يعم دا كان زمان

كان ليا اصحاب سميتهم سندى وطلعوا مش جدعان

وبرجع اغنى .. الناس عشقت تحزن على نغمى

ياللى بتسمعنى على الصوت هتسمع نبح قلمى

كان كلى هيبة وكان يا جبال ما تهزك ريح

كانله فيها وكانت فيه اتعشم حب وصار الطير جريح

يا يمناكى .. متصدقيش اللى اعتلاكى

هيضم فيكى لكن بردى اطيب من دفاكى

صاحبى التفكير بيشل القلب بيخلق غل ف شاب

حب ومال ما اتحب وكان فى رفيق للدرب ومات مالشرب

اشرحله .. يغور السطل لو هيكسر ضهره

كدبنى كتير عالصح واخرى اقراله الفاتحة فقبره

يا حيطة ردى مع مين نفرح ننسى الهموم

انا اتسميت كسار عشان بدغدغ بس بقوم

كان حلمى اعمر بيت يساعنا فى دنيا تانية

وطى صوتك حبة .. عيط براحة شوية ..!

..

هيبة كان فى غيبة

مشالش عيبة وصار بلا عيلة

طب صدفة وحب واحدة

اداها كل مايملك وردة

غبرة كان فى سهرة

سب زهرة وحب خمرة

بس الكيف سواح بينسى

لكن بيموت الف مرة

...

ياللى اشتقتلك عبالى احكيك واسهر وياك

ما كان بيدى شى بتغيب وبستناك

غيرك ياما حاولوا يداووا جراحى وكنت بمثل

بطل مكان كومبارس ادوار فى مسارح وبتتبدل

ارجوك اكرهنى حب السهر واياك ترجعلى

مش عيب كان فيك لا سماح الله ابدا دا لانى

اسود بلون الدخنة تايه بين الف سكنة

كان كله ليا مع انى كل يوم عنه انا بستغنى

لم تكن فلك ولما اكن للعشق مرسى

سبت الشطئان ترمينا نشوف بجراحنا فين هنرسى

الغوث بالقلم يحمينى منكى حتى صدفة

لقانا كان بالعافية وكل مرة نقول هننسى

..

المغنى بيكسرك غلب ..

صح هناك كان غلط قلت

وقعت مين عبرك شفت ..

صابك المرض بس انت صلب

..

وهنا البذرة .. اترمت لاجل تطرح وردة

طرحت وردة فعلا بس الشوك عمل عليها حفلة

..

هيبة كان فى غيبة

مشالش عيبة وصار بلا عيلة

طب صدفة وحب واحدة

اداها كل مايملك وردة

غبرة كان فى سهرة

سب زهرة وحب خمرة

بس الكيف سواح بينسى

لكن بيموت الف مرة

..