كان وقتها
الدنيا تشبه صيف
والحياه تشبه مطر
كلمتها
والشوف ضعيف
خايف من كل البشر
كان وقتها
الدنيا تشبه صيف
والحياه تشبه مطر
كلمتها
والشوف ضعيف
خايف من كل البشر
وكل شئ قدامى باهت
والملامح جايه بغمامه
انا حد كل مشاعره تاهت
والخوف سايبلى علامه
و كل شئ قدامى باهت
والملامح جايه بغمامه
انا حد كل مشاعره تاهت
و الخوف سايبلى علامه
كل شئ قدامى باهت
والملامح جايه بغمامه
انا حد كل مشاعره تاهت
و الخوف سايبلى علامه
كنت عارف انها
وقت ما كنت احتاج لها مش هلاقيها
صورة واترسمت عكسها
مش كل حاجه تبقى لينا عشنا بيها
سيبتها
حكايات فيا اتلخبطت
والعمر خلصان ذكريات
ورسمتها
صورة محفورة احبطت
ندمان لوحدى على كل اللى فات
ومشيت بطولى فى الطريق
ملقتش غير حضنى امان
عايش بعافر زى الغريق
كل اللى فيا طيف بهتان
ومشيت بطولى فى الطريق
ملقتش غير حضنى امان
عايش بعافر زى الغريق
كل اللى فيا طيف بهتان
سابتنى ايديها
ف عز ما كنت محتاجها اسند عليها
مابقيتش لاقيها
رغم الصعاب ف الدنيا بكل حاجه فيها
الا انى كتير بدور
فيا ع اللى باقى منك
مش عشان اقول ذكريات
لا عشان اقدر اقول
ان كل اللى ليكى مات
وكل شئ قدامى باهت
والملامح جايه بغمامه
انا حد كل مشاعره تاهت
والخوف سايبلى علامه
