كانتلى مارثون كل ما اجرى فيه بخس شغف
الوحدة نورت طريقى و كل عُقدى كانتلى نجف
كان جسمى تلج - اتطعنت ومتألمتش
فضلت اشوف النار بتجرى فى عرقى تكوي ومتكلمتش
ضهرى كان خريطة وقعت وكله دبح
النهايات اخلاق وانا قولت لعله خير وكله قبح
باعو الى بيننا بلاش و بيطلبو السماح
كانو فاكرين المحبة سداح مداح
الصداع خلى الدماغ تلقى المخدة كانت لغم بيفرقع
الحظ اتمرقع كنت الستر لخلق توبها اترقع
عِشت مجدع الدمع تحت الرمش بقع
غنيت هنساها و كنت انا النجار واتارى الباب مخلغ
ان السهم الى يصيبنى منها ده الى صعب
كتر خيرها علمتنى ازاى الناس بتاكل بعض
الحزن يبان مثقال من خردل رغم كونه رطل
يبان كأنه خبطنى كتف برغم انه هرسنى قطر
على مين هلوم -غُلبت اقع ولوحدى اقوم
كانت اقرب م الوريد بتدوم بقت ابعد م النجوم
يادى الشوم - كلامها داب زى الهدوم
مثلتو فيلم عليا صح كنت وكله خد دور المظلوم
صوتك فى ودانى عالى مقيستهوش بميتر
متعود ؟ بس الطعنة المرة دى جت غويطة
غلطتى فى حقى وغلطى كان فى ان انا رضيت اجازف
انا غلطت وانتى غلطتى وكله اسف
بصيتلى فى عينى قولت انا مش زعلان بس اتقفلت
لما اترعشت قولت انا متهزتش الجو برد
وقولت لنفسى الى تفتكره النقاوة يطلع رطش
هنا مافيش حنية كله بطش
منصحكش - متحركش الى اتدكن كله معبى
نسيت جمايلى - ركبتنى الدايرى كله اغتابنى
مكنش بيدى - طلعولى فى قدرى زى البخت
كنت فاكرها هتضحك ليا حتى لو مسخت
مراعتش سنى الدنيا حملت ع الصبر ب تُقل
مراعتش كونى ازوك عِشت رعب زودت فى خوفنا
بدل ما الوك فى تراكات واقول يا ناس
بعت المايك واللاب حصدت خيبة امل تحفة
