مرضيتش أقول لحد إن انتى ملهمتى الوحيدة
و إني مبقتش عارف أكتب سطر و انتى بعيدة
واصل قبل مانتى تصحى بساعة و تقريباً
تحت الشباك و ماسك ورد و بكتب القصيدة
خليتى الرحلة مش طويلة! الرحلة مش بطيئة!
نسخة من عالمنا غير موازية للحقيقة
كل حاجة حلوة علشان علاقتنا لسه جديدة
صبرًا يا سندريلا الساعة ١٢ إلا دقيقة
فى الغالب المفروض يهمك كذا عن ايه؟ مش مين!
كذا بيمسّك انت فى ص ، شاغل بالك ليه بالـ س
مرضاش أجارى الجارى بإنى أكون فنان تجارى
مين اللى عاجز يبقى التانى صبحى ولا عبد الباقى ؟
تمدد الإنتماء بعشوائية عيب مش ميزة
تخيل عالم يجمع بين بنى آدم و بنى عيسى
صاحبك مش جوكريان مش هيقدر اللى بقوله
لو كان فى أمل منه كنت هقولك فهمهوله
مستحيل الواقع أصبح مستحيلين بكدبك
قابلينى فى المشمش لما تشوفى حلمة ودنك
ضعيف و الضعف مُر ، كلامى فى بُِعدك كله كُره
بفضى لمقابلتنا قلبي منه فى كل لحظة تمُر .
مستحيل الواقع أصبح مستحيلين بكدبك
قابلينى فى المشمش لما تشوفى حلمة ودنك
ضعيف و الضعف مُر ، كلامى فى بُِعدك كله كُره
بفضى لمقابلتنا قلبي منه فى كل لحظة تمُر .
فى المعركة اللى أنا يادوب أقدر أخرج منها سليم
قلت تهرب لية و لمين ؟ إرجع موت وسط الباقيين
الكفر بلع أراضينا ، و فى أراضى الكفر بنبقى
هربانين ، عديمى الصوت ، فبتاخد اللى تعوزه منّا
إزاى عايزانى أتطمن و أنا شايفك على طول مرعوبة
فاكرانى صعب أعيش معاكى! لأ انا عايش بصعوبة
كان نفسى وسط الضلمة أبقى شعلة وأنا النوع ده
بس محدش كانلى أكسجين ... انا فى بلد مُعدم
فى بدايتنا كنت معجب ، فـمحب . فاء السرعة
و أخيراً صرت .نقط. آسف وصفى مش فى المعجم
كاتب و إنتى عارفه يعنى ايه كاتب فى مصر
مش فى إيدى أهديلك واقع ، فيادوب بهديلك وصف
كنت قادر أضل السطحى بغنوة تخدع رأس المال
سِبت السطحى يضل السطحى . مخدتش حتى راحة البال
أوعى تفسد حق بباطل ، فى حدود لو فى مراحل
لو وصلت للرماح نموت لتوصل للمصاحف
مستحيل الواقع أصبح مستحيلين بكدبك
قابلينى فى المشمش لما تشوفى حلمة ودنك
ضعيف و الضعف مُر ، كلامى فى بُِعدك كله كُره
بفضى لمقابلتنا قلبي منه فى كل لحظة تمُر .
مستحيل الواقع أصبح مستحيلين بكدبك
قابلينى فى المشمش لما تشوفى حلمة ودنك
ضعيف و الضعف مُر ، كلامى فى بُِعدك كله كُره
بفضى لمقابلتنا قلبي منه فى كل لحظة تمُر .
